
| |
PEYGAMBER GÜLÜ SABAHLAR
-
Biliyorum; seni yaşamak yok artık
-
Göğsümden atlar gibi boşanıyor yüreğim.
-
Öylesine değişmiş ki inandığım herşey
-
Ayaklarım benden değilmiş gibi
-
basıyorlar toprağa...
-
Aynalar beni göstermiyorlar şimdi bana
-
Neyim, kimim yok olup gitti herşey,
-
Herşey bir kırık tabak gibi paramparça..
-
Yapayalnız kalakaldım şehrin sokaklarında.
-
Gökyüzünü de kaybettim;
-
Nasıldı kimbilir ?
-
Kimbilir üşüyen dudaklarımda ıslıklar nasıldı
?
-
Kıvırcık saçlarında bulduğum huzur
-
Kimbilir şimdi, hangi avuçlarda dalgalanmakta ?
-
İçimde isyan yok bilesin,
-
Çaresizliğin kabullenişi belki benimkisi,
-
Belki önsözüdür ölüm kitabının
-
Belki de yokoluştur bu çağrının hançeresinde.
-
Belki biçtiğin kefendendir kabullenişim.
-
Belki biçareliğindendir isyanlarımın.
-
Belki asaletinden yüreğimin
-
Belki de çöküşünden özge hülyalarımın.
-
Ellerine tutunmak geliyor bazen içimden...
-
Gözlerini toplamak avuçlarıma
-
Uyumak, sonsuzluğun topraklarında
-
Kıvırcık saçlarını sarınıp bir hırka
gibi sırtıma
-
Bu insanlar bana yabancı gülüm...
-
Bu denli yalnız kalamaz şairler
-
Ağlatma; sevdanın bundan ötesi yok
-
O delikanlı hala yaşar yüreğimde
-
Ve hala seni bekler bütün ikilemlerin ortasında,
-
Bu kaybedişin dönüşü yok bilesin
-
Bilesin; hergün bir çocuk ölecek yüreğinde
-
Kabuklarında kalp izlerimizi taşıyan ağacın
-
Dallarıyla beraber büyüyecek ızdırabın
-
Ne verir hüda bilinmez
-
Serzeniş yakışmaz ruhumuzun asaletine
-
Üç karanlığa mahkum Yunus gibi
-
Her kaçışın bir gerçeği çıkar karşımıza
-
Sabır;
-
Ne güller açtırır çöl bahçelerinde
-
Bir iç ateşi gibi sarar sevgim gün olur seni
-
Parmakların kadar ince ve narin umutlar
-
Tac olur gün gelir başımıza
-
Ey Sevgili !
-
Ey ebedi sahibi kalbimin,
-
Gitme
-
Dayanamaz yüreğim bu yokoluşa
-
Bırak avuçlarımda kanasın kılıçların
kabzası
-
Ve mahrem çiğler gibi düşsün gözlerin
-
Peygamber gülü sabahlarıma
Metin BEKTAŞ
|